CIRIH - Naučnici koji su poslali mali dio DNK u svemir raketom izjavili su da su "potpuno iznenađeni" time što je više od pola uzorka ostalo netaknuto.
Uprkos tome što su temperature prilikom kratkog putovanja u suborbitalni prostor oko Zemlje i nazad temperature dostizale i do 1.000 stepeni Celzijusa, DNK uspjela je da preživi.
To znači da je mogućnost da su vanzemaljski molekuli života dospjeli na Zemlju iz svemira sasvim realna, kažu naučnici.
Istraživanje objavljeno u žurnalu Plos One sproveli su naučnici Univerziteta u Cirihu u Švajcarskoj.
Texus-49 suborbitalna misija lansirana je iz evropske baze Esrange u Kiruni na sjeveru Švedske i imala je za cilj proučavanje uticaja gravitacije na gene ljudskih ćelija unutar rakete.
Međutim, naučnici su odlučili da testiraju i efekte svemirskog putovanja na DNK na spoljnjem dijelu rakete i otkrili da ona može da preživi.
Mnogi stručnjaci vjeruju da su komete na Zemlju donele organske "gradivne blokove" života, poput aminokiselina.
Neki odlaze i korak dalje i tvrde da je i sama DNK mogla da dospije na našu planetu u meteorskoj prašini.
"Ova studija dokazuje da DNK može da preživi ekstremne uslove u svemiru. Rezultati pokazuju da uprkos oprezu, svemirski brodovi mogu prenijeti zemaljski DNK na druge svjetove i to moramo imati u vidu kada budemo tražili vanzemaljske oblike života", objašnjava profesor Oliver Ulrih sa istog univerziteta.
Ranije u avgustu tragovi planktona i drugih mikroorganizama pronađeni su na spoljnoj strani Međunarodne svemirske stanice.
Ruski kosmonauti kažu da su ih vjerovatno tu donijela vazdušna strujanja sa Zemlje.
Interesantno je da su ti sićušni organizmi uspjeli da prežive u vakuumu i uprkos ledenim temperaturama, nedostatku vazduha i kosmičkom zračenju.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, kao i na X nalogu.