Grof Đanvito del Mestri bio je vlasnik ciglane koja je pravila ciglu za podizanje nove Banjaluke i prvih seljačkih kuća od cigle, a pominje se i kao proizvođač vina.
Prije Drugog svjetskog rata Del Mestri je poklonio banjalučkoj opštini jednu od najljepših ulica (danas Ulica Milana Radmana), a bio je i član gradskog vijeća.
On se prvi put pominje u jednoj mini-monografiji, a kao jedan od trojice najboljih proizvođača vina i vlasnik ciglane.
Zajedno sa suprugom Marijanom grof Đanvito del Mestri je u Banjaluku stigao iz grada Medea, u provinciji Udine.
VIŠEČLANA PORODICA: Imali su šestoro djece, i to Vitoriju, Marijanu, Luiđija, Đuzepea, Feličitas i Gvida. Bez obzira na plemićko porijeklo, Đanvito i njegova supruga Marijana su bili bliski običnim ljudima i svakodnevno su im pomagali. Na njihovom imanju su posao dobile mnoge italijanske porodice, a ciglanu su registrovali 13. avgusta 1892. godine.
"Bio je zaljubljenik u Bosnu, Banjaluku i njene građane, ali i seljake iz bliže i dalje okoline. Između dva svjetska rata dobio je nadimak Banjalučki Tolstoj, iz dva razloga. Prvi je što je baš kao i ruski grof, odnosno genijalni pisac iz Jasne Poljane (Lav Nikolajevič Tolstoj) ostao vjeran provinciji, a drugi što se u tolikoj mjeri srodio sa građanima i seljacima da nikada nije napuštao Banjaluku", zapisao je Slavko Podgorelec, hroničar i publista, koji je banjalučkom grofu posvetio emisiju u radio-serijalu ''Medaljoni u vremenu''.
Del Mestri je stigao u Banjaluku iz italijanske Medee, postojbine ove plemićke loze još od prve polovine 16. vijeka.
POČASNI KONZUL: Nakon austrougarske okupacije podigao je prvu modernu ciglanu, a posvetio se i vinogradarstvu. O Đanvitu je pisao i beogradski list ''Vreme'' u broju od 28. februara 1939. godine.
"Taj visoki aristokrata nema u sebi ničega što bi podsećalo na zakopčanost njemu ravnih. On je otvoren, srdačan, pravi narodni čovek koji u odnosu prema ljudima ide uvek linijom ljudskosti. Kad grof Del Mestri govori sa građanima, on je gospodin, kada razgovara sa seljacima on je seljak. Grof je verovatno samo onda kada razgovara sa aristokratima. Seljaci su na njegovoj ciglani dobili prve lekcije o modernom radu, na njegovom imanju dobili su prve savete za racionalnije i naprednije obrađivanje zemlje. (...) Njegova ciglana liferovala je ciglu za podizanje nove Banjaluke i prvih seljačkih kuća od cigle. Nicale su kuće u Banjaluci, ali nisu tekle pare", zapisano je u tom broju.
Osim što je bio član gradskog vijeća i počasni talijanski konzul, poznat je i po tome što je banjalučkoj opštini poklonio jednu od najljepših ulica. Ipak, uprkos tome što je gradu poklonio tu ulicu, na nju je plaćao porez i opštinski prirez.
Del Mestrijev unuk, Herbert Vinkler, bio je fudbaler Željezničara. Bio je poznatiji pod nadimkom Kini, a iz grada je otišao sedamsedetih godina prošlog vijeka jer mu nije dozvoljeno da na djedovom imanju sagradi kuću.
Nije sahranjen gdje je želio
Grof Đanvito del Mestri umro je u porodičnom dvorcu u Medi 1941. godine. Njegova želja bila je da bude sahranjen u Banjaluci, ali zbog Drugog svjetskog rata to nije bilo moguće. Sahranjen je u kripti porodične kapele "San Antonio".
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, kao i na X nalogu.