Jedan od atletskih bacačkih sportova u kojima žene ostvaruju veće dužine je bacanje diska. Razlog za to je vrlo jednostavan, dame u rukama imaju disk čija težina je jedan kilogram, dok muškarci bacaju dvostruko više tereta.
Aktuelni olimpijski šampion Litvanac Virgilijus Alekna u Atini 2004. je zabilježio hitac od 69,89 metara, ali i to je prekratko za olimpijsku i evropsku šampionku Hrvaticu Sandru Perković, čiji najduži hitac je onaj sa EP u Švajcarskoj kada je dohvatila 71,08 metara.
Ipak, najveće dužine ostvarene su prije 30 godina, a djelo su atletičara iz tadašnje Demokratske Republike Njemačke. Jirgen Šult bacio je disk 74,08, a njegova zemljakinja Gabriele Rajnš čak 76,80 metara. Iako se ovi rezultati danas vode kao zvanični rekordi, mnogi ih osporavaju zbog činjenice da su u to vrijeme sportisti iz Istočne Njemačke masovno koristili doping i nedozvoljena sredstva kako bi potukli konkurenciju.
Bacanje diska razvija snagu, brzinu, okretnost i preciznost kretanja pa se i danas upotrebljava u školi. Prvi put se spominje u antičkoj Grčkoj kao jedan od sportova na drevnim olimpijskim igrama, a jedan od najpoznatijih simbola je Mironova statua "Diskobolus" iz petog vijeka prije nove ere. Kao i svaki sport, i bacanje diska je razvojem civilizacije i tehnologije prošlo određenu transformaciju pa su od običnog zamaha iz zaleta došlo do izbačaja nakon rotacije tijela, koje je prvi izmislio František Janda-Suk iz tadašnje Bohemije, a danas Češke. Kao ispiracija mu je poslužila Mironova statua i položaj tijela bacača. Nakon godinu dana usavršavanja tehnike Čeh je osvojio srebrnu medalju na OI 1900, četiri godine nakon što je ovaj sport uvršten u program OI. Bacačice diska su svoj prvi nastup na OI čekale sve do 1928. u Amsterdamu kada su i one ubačene u takmičenje.
Raspored težine je bitan
Disk može biti napravljen od plastike, drveta, fiberglasa i karbonskih vlakana. Može da ima središnji metalni dio ili vanjski rubni prsten da bi zadovoljio težinske specifikacije. Ne smije da ima oštre ivice, mora da bude gladak i bez bilo kakvog udubljenja koje bi moglo da posluži kao oslonac za prste. Težina mora da bude odgovarajuća, ali se s njenim rasporedom može kalkulisati. Tako diskovi koji imaju masivnije vanjske prstenove imaju veći moment impulsa ili ugaoni moment. Oni su mnogo zahtjevniji za bacanje, ali ako se sve pravilno izvede, mogu da lete daleko.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, kao i na X nalogu.
