BEOGRAD - Navršava se 100 godina od rođenja velikog srpskog i jugoslovenskog književnika Branka Ćopića, čija su književna djela objavljena na više od 30 jezika širom svijeta.
Rođen je, prema službenim dokumentima, 1. januara 1915, ali po nekim drugim podacima, prethodne 1914. godine. Njegovo rodno selo Hašani, danas je u opštini Krupa na Uni, Republika Srpska.
Lokalno predanje ali i sam Branko Ćopić tvrdili su da je, navodno, bio prvo dijete u Podgrmečkom kraju koje je ime dobilo po velikom srpskom pjesniku Branku Radičeviću.
Mala opština Krupa na Uni je, uz podršku fondacije "Bašta sljezove boje" osnovane u Novom Sadu i Zadužbine Branka Ćopića, koja je sastavni dio Srpske akademije nauka i umetnosti, riješila da se pristupi izgradnji Spomen-područja u Hašanima.
Predviđeno je da se u idućih deset godina u Hašanima, na površini od skoro 40 hektara, izgradi Sokak Branka Ćopića, kuće njegovih književnih junaka, kao i šest malih privrednih objekata.
Nosioci tog projekta ističu da je cijelog života, svojim stvaralaštvom, pisac stremio povratku u zavičaj koji ga je obilježio.
Rekonstruisana bronzana skulptura Ćopića, koja je za vrijeme rata u BiH znatno oštećena, otkrivena je prije osam godina ispred zgrade Narodne i univerzitetske biblioteke RS u Banjaluci, gradu u kojem je izvjesno vrijeme pohađao učiteljsku školu.
Ćopić je nižu gimnaziju završio u Bihaću a učiteljsku školu pohađao u Sarajevu, Banjaluci i Karlovcu. Filozofiju i pedagogiju diplomirao je u Beogradu 1940.
Prvu književnu nagradu je dobio kao student, 1938. od Akademije sedam umjetnosti za kratku priču, zatim Rakićevu nagradu iduće godine, potom nagradu Srpske kraljevske akademije 1940.
U to vrijeme objavljivao je kratke priče u beogradskoj "Politici".
Napad na Jugoslaviju 1941. zatekao ga je na odsluženju vojnog roka u Mariboru, da bi se ubrzo potom u rodnoj Krajini u ljeto te 1941. priključio partizanima.
Relativno brzo postao je politički komesar, u isto vrijeme i dopisnik partizanskih listova, banjalučkog "Glasa" i "Borbe". Pisao je skečeve, pozorišne predstave.
Poslije rata bio je glavni urednik beogradskog dječjeg lista "Pionir", a potom profesionalni pisac.
Njegoševu nagradu dobio je 1972. za antologijsku zbirku pripovjedaka "Bašta sljezove boje". Ćopić je tu knjigu objavio 1970. Dobitnik je i Nagrade AVNOJ-a, a NIN-ovu nagradu za najbolji roman dobio je 1958. za roman "Ne tuguj, bronzana stražo".
Od 1968. bio je član SANU.
Napustio je ovaj svijet skokom sa Brankovog mosta u Beogradu 26. marta 1984. Očigledno, pisanjem bajkovitih priča o djetinjstvu i ratu branio je i samog sebe od stvarnosti u kojoj mu je bivalo sve tješnje i tamnije.
Ćopić je ostao upamćen kao autor izuzetne popularnosti, neobično plodan, sa, za naše prilike, nevjerovatnim tiražima. Pritom, njegova djela su prevedena i objavljena na više od 30 jezika širom svijeta.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, kao i na X nalogu.