Krajiška ljepotica i najviša planina u zapadnom dijelu BiH - Klekovača, oduvijek je bila mamac za ljubitelje boravka u svojevrsnoj "vazdušnoj banji". Pohod na njen vrh, jedan od većih u našoj zemlji, izuzetno je uzbudljiv i predstavlja istinski užitak za dušu i tijelo svakog čovjeka.
To je gromada koja se, gledajući iz daljine, izdiže kao kula sa zaoštrenim vrhom, iznad okolnih planina - Osječenice, Grmeča, Srnetice i Lunjevače. Sa njenog vrha, na kojem vladaju dosta niže temperature i sukobi vjetrova iz različitih smjerova, pruža se neopisiv pogled na valovite krajolike.
U to se uvjerila i ekipa "Nezavisnih", koja se uz pomoć Dejana Prošića, načelnika opštine Petrovac, koji je obezbijedio prevoz, uputila na 1.962 metra nadmorske visine.
I tako je naša ekipa, dobro opremljena za planinarenje, sa neizbježnim ruksacima, flašama vode, hranom i toplijom odjećom, poranila i iz Petrovca se uputila na Klekovaču, na čiji vrh je moguće stići i terenskim vozilom.
Pošto je udaljenost planine od mjesta polaska dosta velika, terenskim vozilom smo prešli veći dio puta, usput zastajući i razgledajući predivne krajolike i udišući svježi planinski vazduh.
Na putu do vrha vidjeli smo šumske radnike u njihovim kolibama dok se spremaju za novi radni dan, prepoznatljivu i rijetku biljku runolist, razne druge vrste biljaka, pa i jednu srnu, koja nam je pretrčala preko puta.
Zaista je mnoštvo detalja na ovoj planini, koji će vas na putu do njenog vrha usporiti i privući vam pažnju, jer je Klekovača uistinu prava eko-prašuma. Za oko će vam sigurno zapasti i borovnice, kojih ima u izobilju, te visoka bukova i četinarska šuma, koja vas drži u dubokoj hladovini.
Kada smo se popeli do nekih 1.500 metara nadmorske visine primijetili smo da visoka i gusta četinarska šuma polako prelazi u rjeđu bukovu, dok je vrh obrastao klekom, niskim rastinjem, pa se pretpostavlja da je po njemu planina i dobila ime.
Hodati Klekovačom je zaista veliki doživljaj i taj put navodi na misao kako je uopšte moguće da je priroda uspjela izvesti sve te oblike na stijenama, te ogromnom stogodišnjem drveću koje snažno prkosi vjetru, snijegu i godinama.
I tako nakon vožnje terencem, pješačenja, razgledanja okoline i branja ljekovitog bilja stižemo na vrh, koji na prvi pogled izgleda kao neko gradilište.
Ipak, to nije slučajno, pošto su za vrijeme bivše Jugoslavije na tom mjestu bili stacionirani objekti tadašnje JNA, pa su ostali dijelovi objekata i ugaženi tvrdi putevi.
Vrh je gotovo sav od pijeska i stijena, sa jedne strane, dok je sa druge trava i nisko rastinje. Našli smo sebi pogodnu poziciju i "navalili" na hranu koju smo ponijeli i koja nam je bila neophodna nakon tolikog pređenog puta i neizbježnog lutanja u planinskom kompleksu koje nas je izmorilo.
Kao i na svakom većem vrhu, i na Klekovači je postavljen stub koji označava najvišu tačku planine.
Stariji pominju i dvije zanimljive karakteristike ove krajiške ljepotice, a to je da se na njoj u avgustu, usred najvećih vrućina, moglo naići na snijeg, ali i da se samo jednog dana u godini po izuzetno vedrom vremenu moglo vidjeti more.
Međutim, nismo uspjeli da vidimo ni jedno ni drugo, ali to nam ostaje povod za naredne pohode.
Vrh Klekovače je priča za sebe, zbog visine i odličnog pogleda, sa kojeg Bosanski Petrovac u FBiH i opštinu Petrovac u RS imate na dlanu. Pored njih, u daljini blistaju obronci Grmeča i njegovog Crnog vrha, koji se na tim visinama čini tako blizu. Dalje, vidik sa vrha Klekovače proteže se daleko, na mnoge planinske lance poput Kozare, Manjače, Dimitora i Lisine, te Osječenice i Plješevice na drugoj strani, ali i naseljenih mjesta u podnožju tih planina.
Isto tako, nedaleko od vrha nalazi se Lomska prašuma, a može se vidjeti i krov Lovačke kuće "Veliko vrelo", te ravan Kozila, gdje se održava već nadaleko poznata i tradicionalna manifestacija u ovom kraju, "Štraparijada". Posebna atrakcija na Klekovači je i mnoštvo izvora bistre i hladne vode, koju zaista vrijedi probati i nakon koje se, kako kažu, "uvijek dobro jede".
U opštini Petrovac rekli su nam da tradicija planinarenja, alpinizma i skijanja na našim prostorima postoji preko 100 godina, a da turizam na ovoj planini obuhvata široku lepezu aktivnosti za ljude različitih ukusa.
"Ovdje je mjesto za mnoge, od planinara i alpinista do speleologa i orijentacista, ali je svima njima zajednička ljubav prema prirodi i provođenje vremena na svježem vazduhu", rekli su u opštini Petrovac i dodali da nemali broj ljudi najčešće tokom vikenda pohodi Klekovaču.
Rekli su da je na području ove planine u skorijoj budućnosti planirana izgradnja ski-centra, čiji projekat je vrijedan 338 miliona evra, te da je na zaključenje okvirnog sporazuma o razvoju i izgradnji saglasnost dala i Vlada RS.
Od prednosti u podnožju ove planine, oni ističu Lovačku kuću "Veliko vrelo" koja je smještena u ambijentu šuma vitkih bijelih borova, udaljena pet kilometara od centra opštine, na nadmorskoj visini od 950 metara. Sa svojim unutrašnjim enterijerom i savremeno opremljenim sobama više podsjeća na motel, a u svom sastavu ima i sportske terene u srcu šume i svježeg i oštrog vazduha.
Sve u svemu, odlična prilika za ljubitelje netaknute prirode, svježeg vazduha, planinare i druge da iskoriste priliku i posjete Klekovaču, koja će im uzvratiti svojom gostoljubivošću i predivnim prizorima koji se vide sa njenog vrha.
Fakti
Klekovača je krečnjačka planina, šumovita visoravan u zapadnom dijelu Bosne s najvišim vrhom Velika Klekovača (1.962 metara). Najviša je u ovom dijelu BiH, a okružuju je Srnetica (1.375), Grmeč (1.604), Osječenica (1.791) i Lunjevača (1.706 ). Proteže se dužinom od 43 kilometra, a uzdiže se 1.500 metara iznad dolina Unca i 1.300 metara iznad petrovačke kotline. Granica entiteta ide preko vrha Velika Klekovača i spušta se prepoznatljivim klekovačkim grebenom do Male Klekovače. Sjeverna strana pripada opštini Petrovac, a južna Drvaru. U sjeverozapadnom dijelu planine, prema Osječenici, nalazi se prevoj Oštrelj na 1.033 metra nadmorske visine, preko kojeg vodi put Bosanski Petrovac - Drvar - Knin.
Runolist
Runolist (Leontopodinum alpinum) je veome rijetka i zaštićena biljka, ne samo kod nas, već i u cijeloj Evropi. Može se naći samo na veoma nepristupačnim kamenitim, planinskim liticama, pa je često planinari poistovjećuju sa pojmom nedirnute prirode. Pripada familiji glavočika sa vrlo uočljivim i karakterističnim cvijetom, koji joj je glavno obilježje. Cvijet izgledom podsjeća na lavlju šapu pa otuda i njeno ime. Ova rijetka biljka predstavlja nesvakidašnju atrakciju planine Klekovača, a raste još i na Kopaoniku i Mučnju u Srbiji, Durmitoru, Sinjajevini i Prokletijama u Crnoj Gori i Plješivici, Velebitu, Dinari i Gorskom kotaru u Hrvatskoj.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, kao i na X nalogu.
