Životi izolovanih naroda i plemena oduvijek su budili pažnju i interes, jer većina njih opstaje i preživljava bez ikakve pomoći sa strane, a za mnoge se skoro i ne zna da postoje.
Britanski fotograf Brajan Aleksander, inspirisan ljudima koji žive u izolovanim područjima, odlučio je da napravi seriju fotografija kojima je predstavio narode Čukči, Dolgan, Even, Kanti, Komi, Nenec i Nganasan, koji žive u dalekom Sibiru.
Njegove umjetničke fotografije prikazuju živote ovih ljudi, kako opstaju u primitivnim zajednicama, tzv. kampovima, ali i način kako se svakodnevno snalaze za hranu, uglavnom loveći ribu u obližnjim rijekama, te divljač u šumama koje se nalaze oko njihovog naselja.
Osnovni izvor prihoda su im stada irvasa, koje uzgajaju, a kojih ima po 1.000 u stadu. Inače, ovi narodi žive u autonomnoj oblasti Hanti-Mansija. Prema popisu stanovništva iz 2010, u ovoj oblasti, čiji je glavni grad Hanti-Mansijsk, živjelo je 79.410 stanovnika.
Riječ je o prilično izolovanoj oblasti koja je od Moskve udaljena skoro 2.000 kilometara vazdušnom linijom. Leži u oblasti tajgi na rijeci Irtiš, oko 15 kilometara od njenog ušća u rijeku Ob.
S obzirom na nepreglednost Sibira i izolovanost, za mnoge od ovih zajednica nije se ni znalo. Ipak, vrijeme i surovi uslovi života su učinili svoje, pa je tako sve više pripadnika ovih manjinskih naroda koji napuštaju rodno mjesto u potrazi za boljim uslovima života. Oni koji su ostali, i danas žive na način kako su to činili njihovi preci prije 1.000 godina.
Klima u ovoj oblasti je ekstremna i kreće se od minimalnih -49°C do maksimalnih +34,5°C. Prosječna godišnja temperatura je -1,1°C. Padavina je relativno malo - 553 milimetara godišnje.
Upravo i naziv serije fotografija "Šaptač zvijezdama" proizilazi iz ekstremnih vremenskih uslova u ovim krajevima. Naime, kada se temperatura spusti do -50°C, širom oblasti se čuje nježni blagi zvuk, poput šapata, po čemu je ovaj region specifičan. Inače, disanje je veoma otežano jer se vlaga iz ljudskog daha pri spajanju sa suvim, ledenim vazduhom bukvalno pretvara u ledenice.
Brajan Aleksander već dugo dokumentuje život izlovanih naroda širom svijeta, posebno onih na Arktiku. Prvu samostalnu izložbu napravio je sad već davne 1971. godine.
Tada je zabilježio život male inuitske zajednice, s kojima je živio puna četiri mjeseca, a zatim je shvatio da su životi ovih zajednica zaista impresivni i počeo je da ih traži širom svijeta i dokumentuje.
Od posljednje 43 godine Brajan je proveo najmanje 10 godina živeći s izolovanim narodima u njihovim kampovima, čije živote je ovjekovječio i spasao od zaborava.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, kao i na X nalogu.