Zbog svoje ljepote i snage, lavovi su kroz istoriju služili ljudima kao inspiracija i izazivali strahopoštovanje.
Iako im se oduvek divio, upravo čovjek je odgovoran za istrebljenje jedne njihove podvrste.
Dokumentarni filmovi posvećeni ovim raskošnim životinjama opisuju svaki detalj njihovog života. Lav se pojavljuje kao motiv na kraljevskom znamenju, poslužio je kao simbol određenih marki automobila, a velika medijska kompanija MGM još od 1924. koristi logo lava koja riče. Kralj životinja je oličenje moći, dostojanstvenosti, fizičke snage i ljepote.
Berberski lav, podvrsta savanskog lava, bio je naročito cijenjen zbog veličine i raskošne grive mužjaka, koja je zahvatala predio od glave do stomaka. Ljudi su ih nabavljali da bi demonstrirali svoju moć.
Rimski carevi su ih držali kao kućne ljubimce, a gladijatori bi se često našli oči u oči sa njima u areni. Gledaoci su uživali u prizoru suočavanja ljudske hrabrosti i oličenja elegancije i snage.
U srednjovekovnoj Engleskoj berberski lavovi su držani u londonskom Taueru. Kavezi su bili blizu ulaza - Lavlje kapije - i niko nije mogao da kroči iza zidina kraljevske palate, a da se ne susretne s očima boje ćilibara.
Oko Tauera 1937. nađene su lobanje dva mužjaka berberskog lava, a karbonskim datiranjem utvrđeno je da su životinje živjele između 1280. i 1385. godine. Analizom ostataka naučnici su dosta toga saznali o fizičkom stanju lavova u Londonu prije 700 godina. Ispostavilo se da nisu bili adekvatno hranjeni, što je uzrokovalo deformacije i prerano umiranje.
Oni koji su dolazili da ih vide svega toga nisu bili svjesni. Za njih su ove životinje bile oličenje dostojanstvenosti.
U srednjem vijeku lav je dobio hrišćansko značenje. Vjerovalo se da mladunci tri dana leže u jazbini bez oblika i identiteta sve dok ne čuju riku svoga oca, koji će im udahnuti život i energiju. Jasna je analogija sa Isusom Hristom, koji leži u grobnici, čekajući da ga otac pozove u novi život.
Zbog želje ljudi da posjeduju ove životinje, njihov broj u prirodnim staništima u Sjevernoj Africi tokom vijekova je dramatično opao. Pojava vatrenog oružja i širenje sportskog lova u 19. vijeku uticali su na dodatno smanjenje populacije, a posljednji berberski lavovi u divljini ubijeni su sredinom 20. vijeka.
Najnovija istraživanja navode na zaključak da u zatočeništvu više nema čistih berberskih lavova, a razmatra se mogućnost njihovog oživljavanja korišćenjem DNK srodnih vrsta iz Indije, ili selektivnim uzgajanjem lavova koji žive u zatočeništvu i imaju njihove gene.
Ali, čak i kada bi njihovo oživljavanje bilo tehnički izvodljivo, zbog prirodnog okruženja koje se zauvijek promijenilo, oni više nikada ne bi mogli da opstanu u Sjevernoj Africi.
"Desetkovali smo ih i natjerali u istrebljenje. Činjenica da imamo njihove ostatke u muzejskim zbirkama, međutim, znači da se naučnicima pruža prilika da dođu do podataka koje će staviti u savremeni kontekst, da obrate pažnju na njima srodne vrste, kojima možda takođe prijeti istrebljenje i na taj način zaustave ili uspore proces“, objašnjava Ričard Sejbin, kustos u Prirodnjačkom muzeju u Londonu, piše BBC, prenosi Blic.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, kao i na X nalogu.
