Patlidžan je jednogodišnja biljka tropskih predjela Indije, odakle se njegov uzgoj proširio u Kinu i Japan. U Evropu je stigao u 13. vijeku, a smatra se da je u naše krajeve prenesen iz Italije ili Turske. U zemljama Afrike i Azije, kao i na Mediteranu cijeni se kao veoma korisno povrće, od čijih se plodova prave kuvana pečena jela, premda se ponekad plodovi patlidžana i konzervišu, a sve kako bi se produžila upotreba tokom zimskog perioda.
Hemijski sastav ploda varira u zavisnosti od sorte i načina uzgoja. Tako šećeri čine od 30 do 35 odsto suve tvari, što je znatno niže nego kod ostalih povrćarskih vrsta, s tim da je najveći sadržaj glukoze. Od mineralnih tvari plodovi sadrže najviše fosfora, magnezija i kalcija. Osim vitamina C sadrži nikotinsku kiselinu, vitamin B1 i neznatne količine karotina. Osim toga, male je kalorične vrijednosti.
Pošto potiče iz tropskih krajeva, odlikuje se povećanim zahtjevima prema toploti i svjetlosti. Najpogodnije temperature za njegov rast i razvoj iznose između 22 i 29 stepeni C, dok niske temperature kod patlidžana izazivaju šokove zaustavljajući ga u rastu. Tako temperaturu od 10 stepeni C ne podnosi, a pošto već pri slabom mrazu strada, za njegov uspješan uzgoj potrebno je najmanje pet mjeseci bez mraza i tri sa srednjom temperaturom iznad 20 stepeni C.
Osim što je osjetljiv na mraz i kolebanje temperature, ne odgovaraju mu ni pretjerano visoke temperature koje narušavaju njegov metabolizam dovodeći do formiranja sitnih, morfološki izmijenjenih cvjetova.
Sa druge strane, patlidžan je osjetljiv i na nedostatak vlage, koja pak može dovesti do usporenog rasta biljke, ali i do pojave gorkih plodova. Stoga je za njegov uspješan uzgoj bitno redovno sprovoditi zalivanje i to svakih šest do sedam dana s 20-30 litara vode po kvadratnom metru, posebno u vrijeme formiranja plodova. Dobro uspijeva na toplim, dubokim, rastresitim i plodnim zemljištima, neutralne do slabo kisele reakcije. Ne odgovaraju mu zemljišta lakog i pjeskovitog sastava, jer su kod njih izražena velika temperaturna kolebanja. U plodoredu dolazi na prvo mjesto, a uzgajan u monokulturi ostvaruje slabije proizvodne rezultate. Najbolje uspijeva uzgajan nakon mahunjača i tikava.
Patlidžan je vrlo koristan u probavi, a snižava i holesterol u krvi, čisti kožu, odvodi otpadne tvari, zbog čega je dobar u liječenju bubrega, reume i šećerne bolesti. Pored toga, štiti od ateroskleroze, živčanih bolesti i akni. To demantuje Francuze koji su patlidžan zbog svog neznanja u 17. vijeku nazivali jabukom ludaka, a sve jer su konzumirali nedovoljno zrele ili sirove plodove koji zbog tvari solanin uzrokuju probavne smetnje.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, kao i na X nalogu.
