Od svih grend slem turnira, londonska trava smatra se najprestižnijim, nezvaničnim prvenstvom svijeta. Istorija Vimbldona duga je 142 godine. Novak Đoković, najbolji teniser današnjice, petorostruki je osvajač ovog turnira. U nedjelju, 14. jula, odbranio je titulu, osvojenu nakon prošlogodišnjeg furioznog povratka na staze slave. Opasno se približio do tada nedodirljivom Rodžeru Federeru, koji je osam puta podizao pehar na Vimbldonu.
Ali publika na Vimbldonu nije naklonjena velikom šampionu igre reketom. Tokom cijelog turnira bili su na strani Novakovih protivnika, a sve je kulminiralo u finalu, kada se sastao s Federerom. Publika je proslavljala Švajcarčeve poene kao da se radilo u fudbalskom ili košarkaškom meču. Ipak, moram priznati da nisu bili nepristojni, poput publike na US openu, i nisu ometali Đokovića prilikom izvođenja servisa ili tokom same igre.
Hajde da pokušam detektovati razloge ovakvog odnosa publike prema Novaku. Mislim da postoje tri glavna razloga.
Prvi, Nole nije toliko atraktivan teniser poput Rodžera Federera ili Rafaela Nadala. Federer ima izuzetan servis, uprkos poznim sportskim godinama i dalje je rastrčan po terenu, agresivan, često je na mreži i to veoma uspješan. Nadal je, pak, poput bika u koridi, izuzetno snažan i brz, stiže svaku lopticu i baš zato je neprikosnoven na šljaci, koja je i najsporija podloga. Sa druge strane, Đokovićev servis znatno je slabiji od servisa njegovih glavnih rivala, izlasci na mrežu nepredvidiva su avantura, a drop šot udarci nerijetko namjeste lopticu na protivnički reket. Ali Novak je sigurno najbolji odbrambeni teniser svih vremena. Uz izuzetan ritern, krase ga gipkost, veliki izbor udaraca s osnovne linije i mogućnost stalnog mijenjanja ritma, odlična kondicija i koncentracija, kao i izuzetna inteligencija. Podsjeća na italijansku fudbalsku reprezentaciju, koja možda ne igra za oko, ali igra na rezultat, korisno, tako da je Nole u stanju da nadigra i najveće rivale čak i kad ne igra svoj najbolji tenis.
Drugi razlog, po mom skromnom mišljenju, je aristokratija, koja je u engleskom društvu (atavistički) i dalje veoma prisutna i bitna, možda i najviše u tradicionalnim sportovima kakav je i tenis (na Vimbldonu važi strogi kodeks ponašanja i odijevanja.) A, upravo u vrijeme vlasti aristokratije u Evropi je stvorena slika o Balkanu kao zemlji "dobroćudnih divljaka". Zato im je idealan izbor Švajcarac Federer, prihvatljiv je i Nadal, uprkos njegovim ritualima na terenu i pomalo nepristojnom (h)vatanju. (Pitam se, kako bi organizatori turnira reagovali kada bi neka teniserka izvodila slične rituale pred svaki poen.) Nole ih je ponovo demantovao svojim džentlmenskim ponašanjem, odmjerenim slavljem u finalu, ali i određenom distancom, jer ipak je on šampion, a ne publika u Vimbldonu.
I treći razlog, Nole dolazi iz male zemlje, Srbije, koju Britanci, a pogotovo Ameri, svrstavaju u ruske saveznike. Srbija takođe ima ne tako dobar imidž na Zapadu, pogotovo nakon ratova iz posljednje dekade prošlog vijeka. Mislim da je otuda i onako nesportsko i primitivno navijanje protiv Đokovića na US openu. Odgovorio im je čistom sportskom pobjedom i viteškim držanjem.
Ali, Novak je čovjek iznad politike i zidova predrasuda. Srpski tabloidi su ga nedavno napali zbog angažovanja Gorana Ivaniševića u tim, čak se iz zatvora oglasio Dragan Vasiljković. S jedne strane su dakle oni koji su stvarali loš imidž Srbije u svijetu, a sa druge, daleko iznad, čovjek koji ruši zidove mržnje i predrasuda u ljudskim glavama, najpoznatiji Srbin 21. stoljeća, čovjek koji pronosi slavu svoje zemlje, Novak Đoković.
Hajde da se ugledamo na Novaka, da se promijenimo, da se izdignemo iznad podjela i predrasuda i da pokažemo i dokažemo svima, i sebi i Evropi, da nismo divljaci s evropske periferije i da nam je mjesto u ravnopravnoj zajednici evropskih naroda.
(Autor je satiričar)
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, kao i na X nalogu.