Biografski filmovi koji su, sami po sebi, jedna ustaljena forma, da ne kažem eksel tabela (nesrećno djetinjstvo, nesrećne ljubavi, seks, droga, rokenrol…), posebno ako je riječ o filmskim ili muzičkim zvijezdama, ovih dana ne manjkaju. Što je možda i problem nedostatka originalnih tekstualnih predložaka i generalno originalnih ideja. To jeste, sigurno.
Međutim, novi film o životu megazvijezde, ser Eltona Džona, iako vrlo standardan u domenu biografske priče, uspio je udahnuti jednu novu svježinu u eksel tabelu kombinujući žanrove i praveći od dosadnjikave formule mjuzikl koji se ne propušta. Takva odluka pripada isključivo Deksteru Fletčeru (Dexter Fletcher), koji je nedavno uspio spasiti "Boemsku rapsodiju" kada je u priču uskočio umjesto Brajana Singera (Brian Singer). To jeste, spasiti ono što se spasiti moglo. I u tom smislu "Rocketman" je sve ono što "Boemska rapsodija" nije, iako obje priče govore o životima velikih britanskih gej muzičkih zvijezda.
Tajna za uspjeh, pored odluke da se uđe u sferu mjuzikla, leži u strukturi i ritmu, ali i u načinu na koji se tretira lik Eltona Džona, introvertnog ekstroverta, kojeg igra nevjerovatni Taron Edžerton (Taron Egerton). Naime, koristeći se muzičkim numerama i sekvencama, ovdje predstavljenih u maniru video-spotova, Fletčer je razbio formu biografskog filma tako nadomjestivši sve nedostatke koji u narativnom dijelu nedostaju. Zapravo, u ovim numerama sadržano je više života i emocije nego u ostatku filma i bez toga "Rocketman" bi ostao na nivou na kojem je ostala "Boemska rapsodija". Pritom, Edžerton, koji i nije veliki muzički genije, uspijeva da po principu Šazelovog mjuzikla "La La Land" izvuče ove sekvence kroz svoju reinterpretaciju, što je jedan od osnovnih razloga zašto ovaj film funkcioniše. Ljubav prema Eltonu Džonu nije presudna, ali ako volite muziku, onda je ovaj film za vas.
Ocjena: 4/5
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, kao i na X nalogu.