Marija Ana Mocart bila je starija sestra čuvenog kompozitora Volfganga Amadeusa Mocarta i kćerka Leopolda i Marije Ane Mocart.
Rođena je u Salcburgu, 30. jula 1751. godine, i bila je čudo od djeteta, baš kao i njen mlađi brat. Više od tri godine, Marija Ana Mocart je sa svojim pet godina mlađim bratom gostovala u mnogim evropskim metropolama, od Londona i Pariza, do Minhena i Beča, i bila je zapažena kao jedna od najboljih pijanistkinja svoje generacije.
Iako je bila poznata muzičarka u Evropi 18. vijeka, njen talenat ostao je u sjeni mlađeg brata, a blistava karijera prekinuta je udajom. Kao mala dobila je nadimak Nanerl, a kasnije su je zvali i Mariana.
Njihov otac Leopold Mocart, koji je bio dvorski muzičar, počeo je da uči svoju kćerku da svira čembalo kada je imala sedam godina. Nanerl je, baš kao i njen brat, umjela da odsvira najkomplikovanija djela i da zapiše note bilo koje kompozicije koju je čula. Leopold je 1764. godine, pisao u jednom pismu: "Moja djevojčica svira najzahtjevnija djela koja imamo, sa nevjerovatnom preciznošću i tako izvanredno. Ovo sve govori da je ona, iako joj je tek dvanaest godina, jedan od najboljih pijanista u Evropi."
Dok je Volfgang bio još veoma mali, ona je bila njegov idol. Bili su toliko bliski da su izmislili tajni jezik (koji su samo njih dvoje govorili) i kraljevstvo u kome su njih dvoje kralj i kraljica. Njihov otac je u početku organizovao koncertne turneje za oboje. Svirali su u raznim gradovima Evrope, čak i u Beču i Parizu. Međutim, kada je Marija stasala za udaju, nije više smjela da ide na turneje (zbog normi koje su tada postojale), iako je bila odlična pijanistkinja. Zahvaljujući opširnim pismima koja je često razmjenjivala sa bratom, saznajemo da ona nije bila samo izvođač, već je i komponovala.
Za razliku od Volfganga, koji se često oglušivao o očeve želje i zapovijesti, Marija je bila potpuno pod očevim uticajem. Iako je bila zaljubljena u Franca d'Ipolda, kapetana i profesora, zbog očevog neslaganja s njenim izborom, prekinula je sve veze sa njim. Volfgang je tada pokušao da je ohrabri da se suprotstavi ocu i izbori za sebe, ali nije u tome uspio. Marija se udala za bogatog magistra Johana Baptista Franca fon Bertholda, sa kojim je živjela u malom austrijskom selu, 25 km od svoje porodice u Salcburgu. Njen muž bio je dvostruki udovac i imao je petoro djece iz prethodnih brakova. Marija se o njima veoma dobro brinula, a rodila mu je još troje - Leopolda, Žanet i Mariju.
Interesantan je podatak da je Marija svoje prvo dijete, sina Leopolda, po rođenju ostavila svom ocu na staranje! Naime, Leopold stariji izjavio je da bi volio da se brine o dječaku prvih nekoliko mjeseci, a onda je već sljedeće godine produžio ovaj period na neodređeno - brinuo se o dječaku do svoje smrti, 1787. godine.
Postavlja se pitanje: Zašto je Marijana ostavila svog sina?
Jedan od razloga je možda taj što je dječak u početku bio veoma bolestan, pa je vjerovatno bilo bolje za njega da bude u Salcburgu, zbog liječenja. Međutim, i poslije oporavka, ostao je sa djedom. Drugi razlog koji se nameće je vjerovatno Leopoldova želja da odgoji još jednog Volfganga. Marija je sina viđala povremeno, ali nije imala mnogo udjela u njegovom obrazovanju, a sam ovaj čin pokazuje koliko je veliki uticaj imao Leopold nad njom.
Iako su Volfgang i Nanerl bili bliski kao djeca, kada su odrasli, taj odnos se promijenio. Poslije Volfgangove i Konstancine nesrećne posjete Salcburgu 1783. godine (kada su Leopold i Nanerl prema njima bili izuzetno rezervisani i hladni), njih dvoje se više nikada nisu sreli. Čak je i dopisivanje, koje je ranije bilo redovno, vremenom polako prestalo.
Poslije smrti svog muža, 1801. godine, Marija se vratila u Salcburg, sa svojih dvoje djece i četvoro djece svog pokojnog muža. U Salcburgu je počela da drži časove klavira i muzike. Nekih dvadesetak godina kasnije srela se sa Konstancom, koja se u međuvremenu ponovo udala. Zajedno sa svojim drugim mužem Džordžom Nikolausom fon Nisenom počela je da piše Vofgangovu biografiju. Marija im je učinila veliku uslugu kada im je predala sva svoja pisma koja je tokom godina dobijala od brata. Već sljedeće godine, prvi put se srela i sa Vofgangovim sinom, Frankom Ksaverom Mocartom, koji je dirigovao Rekvijemom svog oca.
Nekoliko godina kasnije, Marijino zdravlje počelo je da se pogoršava - postala je potpuno slijepa 1825. godine. Umrla je 29. oktobra 1829. godine, u 78. godini.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, kao i na X nalogu.
