Bugatti je prethodnih sedmica često bio predmet pisanja u automobilskim medijima, i to posebno onim sa Balkana pošto je njegov novi (su)vlasnik firma Rimac Automobili iz Hrvatske.
Ali to nije jedini razlog pošto se u oglasima pojavio izuzetno rijetki i mnogo hvaljeni model EB110 iz devedesetih godina prošlog vijeka, onaj koji smo skoro sigurno svi koristili u video igricama Need for Speed ili Gran Turismo i divili mu se.
Ono što vjerovatno samo eksperti znaju, jeste podatak da je Bugatti kroz svoju istoriju postojao u vidu tri različite firme koje su imale malo toga zajedničkog.
Svima nam je sigurno najpoznatija ona originalna koja je poslovala od 1909. do 1963. godine prije nego što je bankrotirala zbog finansijskih problema.
Za ovu priču je najbitnija ona druge kompanija nazvana Bugatti Automobili S.p.A. i poslovala je od 1987. do 1995. godine.
Na ideju je došao čovek po imenu Romano Artioli tako što je kupio pravo na ime i oko sebe okupio tim poznatih inženjera i dizajnera s iskustvom rada u Maseratiju, Ferrariju i Lamborghiniju (od čega je najpoznatiji nekadašnji Lamborghinijev stilista Marčelo Gandini), s ciljem da proizvede moderni Bugatti.
Izbor imena je pao na EB110 i to po inicjalima originalnog osnivača firme (Etore Bugati), a kako je debitovao 15. septembra 1991. godine, spomenuti datum bi takođe bio njegov 110. rođendan.
EB110 je pokretao 3,5-litarski turbobenzinac sa dvanaest cilindara koji je razvijao 553 "grla" i maksimalnih 611 Nm obrtnog momenta, a snaga se prenosila na sva četiri točka preko šestostepenog manuelnog mjenjača. Prema fabričkim informacijama, ubrzanje od nule do 100 km/h je trajalo samo 3,4 sekunde uz maksimalnu brzinu od 339 km/h.
Jedna od rijetkih izmjena između ranih prototipova za testiranje i fabričkih modela je ležala u konstrukciji šasije. Naime, dok je Paolo Stancani vodio inženjerski tim, šasija je trebalo da bude takozvana "košnica", ali dolaskom Nikole Materacija izmenjena je u aluminijumsku.
Materaci je imao dugogodišnje iskustvo rada na Ferrarijevim modelima kao što su 288 GTO i F40 i smatrao je takvu konstrukciju boljim rješenjem.
Originalna cijena ovog sportiste je iznosila 851.860 američkih dolara što prema današnjoj vrijednosti novca iznosi nešto više od 1,5 milion "zelembaća".
Prodaja je startovala veoma zadovoljavajuće, posebno nakon što je Mihael Šumaher kupio jedan od primjeraka, ali su ključna tržišta poput Amerike i zapadne Evrope prolazila kroz recesiju, zbog koje će na kraju fabriku napustiti svega 139 jedinica. Bugatti će ponovo bankrotirati 1995. godine iako su postojali ozbiljni pokušaji da se ponuda proširi. Ovaj konkretni primjerak koji možete da vidite na priloženim fotografijama je jedan od prototipova, iako je zapravo proizveden tek 1994. godine.
On takođe spada među spomenutih 139 vozila koji su napustili fabriku, i potpuno je legalan za uličnu upotrebu. Nepoznato nam je gdje je originalno prodat, a u Americi je već duži niz godina, i do tada je promijenio nekoliko privatnih vlasnika. Broj motora je 00041, a EB110 je do sada prevalio svega 680 milja (1.088 km).
Prodaje se preko aukcijske kuče Copeley Motorcars koja se nalazi u američkoj saveznoj državi Masačusets. Cijena se ne navodi, ali ćemo reći da EB110 obično vredi između 700 hiljada i milion američkih dolara pa samim tim će novi vlasnik morati da ima duboki džep.
(AutoRepublika)
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, kao i na X nalogu.