Svakako da u arhitekturi imamo tandeme iza kojih su ostala značajna djela, ali jedini tandem koji je dobitnik Prickerove nagrade za arhitekturu je onaj švajcarski koji čine Žak Hercog i Pjer de Mejron, koji je to priznanje dobio 2001. godine.
Inače, njihova saradnja krenula je tokom studija na Švajcarskom federalnom tehnološkom institutu u Cirihu, jer su ista generacija studenata rođenih 1950. godine, gdje su i danas predavači, kao i na Harvardu.
Danas njihova firma posluje na više kontinenata, odnosno imaju sjedišta u Londonu, Minhenu, Barseloni i Tokiju, a zapošljavaju više od 300 osoba, važeći tako za jedan od najcjenjenijih arhitektonskih biroa na svijetu. Slove za arhitekte koje imaju posvećenost do najsitnijeg detalja, koje rješavaju perfektno i tehnički i idejno.
Može se reći da su njihova specijalnost javni objekti, poput stadiona, muzeja ili koncertnih dvorana, iako su u njihovom opusu i reprezentativni stambeni objekti. Vjerovatno njihovi objekti koji su najpoznatiji široj javnosti jesu upravo dva stadiona, i to "Alijans arena" u Minhenu, izgrađena 2005. godine, i Nacionalni stadion u Pekingu, završen 2008. godine, poznatiji pod nazivom "Ptičje gnijezdo", zbog svoje specifične strukture. Stadion u Minhenu u svijetu važi za onaj sa najboljim uslovima za gledaoce, koji maltene postaje dio fudbalske predstave, i maksimalno je privilegovan zbog odlične akustike, nagiba tribina i svih bitnih faktora koji utiču na kvalitet posmatranja događaja. Osim toga, specifičnost je u fasadi od kamenih ploča koje su prekrivene ultratankom specijalnom folijom koja mijenja boju i može dati stadionu crvenu, plavu ili bijelu boju, zavisno od toga koji minhenski klub igra utakmicu ili je pak u pitanju reprezentacija Njemačke. Za razliku od stadiona u Minhenu, Nacionalni stadion u Pekingu koncipiran je na dijametralno suprotan način, i konstruktivno i vizuelno, jer radi se o konstrukciji koju čine dva prstena koji daju skladnu vizuelnu cjelinu koja je simbolično povezana i sa kineskom mitologijom.
U odnosu na stadione, njihovi muzeji, poput onog u San Francisku, a pogotovo u Minhenu, imaju znatno svedeniju formu i radi se o čistim i pravilnim geometrijskim strukturama koje svojom materijalizacijom ostavljaju utisak savršene strukture. Generalno možemo reći da imaju tu liniju razvoja oblika od jednostavnijih formi do izuzetno dinamičnih prostornih kompozicija.
Nema nikakve sumnje da je riječ o jednim od najkvalitetnijih projektanata današnjice koji su gradeći na svim meridijanima nastavili kontinuitet kvalitetnih švajcarskih arhitekata i podigli njihov rad na viši nivo, a osim toga postali i prepoznatljivi kao dvojac na svjetskoj arhitektonskoj sceni koji od perioda studiranja projektuje u tandemu i ne samo da opstaje, već i stvara neke od najkvalitetnijih objekata današnjice.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, kao i na X nalogu.
