Upotreba zaslađivača umjesto šećera u hrani može da bude kontroverzna zbog oprečnih izvještaja o njihovoj bezbjednosti.
Vještački zaslađivači su zamjene za šećer koje imaju sladak ukus, ali ne sadrže šećer. Imaju manje kalorija od šećera, a neki su beskalorični. Zamjene za šećer svrstavaju se u tri kategorije: vještački zaslađivači, šećerni alkoholi i nove vrste zaslađivača. Upotreba zaslađivača umjesto šećera u hrani može da bude kontroverzna zbog oprečnih izvještaja o njihovom potencijalu da povećaju apetit, prenosi eKlinika.
Studija naučnika sa University of Leeds navodi da zamjena šećera vještačkim i prirodnim zaslađivačima u hrani ne čini ljude gladnijim, a takođe pomaže u smanjenju nivoa šećera u krvi. Nasumično kontrolisano ispitivanje pokazalo je da konzumiranje hrane koja sadrži zaslađivače dovodi do sličnog smanjenja osjećaja apetita i hormonskih odgovora koji imaju veze sa apetitom kao slatka hrana, a takođe pruža i neke prednosti kao što je snižavanje šećera u krvi, što može da bude posebno važno kod ljudi koji su pod rizikom od razvoj dijabetesa tipa 2.
Upotreba zaslađivača umjesto šećera u hrani može da bude kontroverzna zbog oprečnih izvještaja koji su tvrdili da vještački zaslađivači, a najčešće je ispitivan aspartam, povećaju apetit, za šta ranije studije nisu dale precizne dokaze. Međutim, istraživači kažu da njihova studija, koja ispunjava zlatni standard dokaza u naučnim istraživanjima, pruža veoma jake dokaze da zaslađivači i pojačivači slatkoće ne utiču negativno na apetit i da su korisni za smanjenje unosa šećera.
Nutritivni profil hrane i pića bolji je kada se umjesto šećera dodaju vještački ili prirodni zaslađivači
University of Leeds vodio je ispitivanje u saradnji sa Istraživačkim centrom za ishranu ljudi Rhône-Alpes. To je najnovija studija koju je objavio konzorcijum SWEET od 29 evropskih istraživačkih, potrošačkih i industrijskih partnera, koji radi na razvoju i pregledu dokaza o dugoročnim koristima i potencijalnim rizicima koji su uključeni u prelazak na zaslađivače i pojačivače slatkoće u kontekst javnog zdravlja i bezbjednosti, gojaznosti i održivosti.
Vođa studije Catherine Gibbons, profesorka psihologije na University of Leeds kaže da je smanjenje potrošnje šećera postalo ključni cilj javnog zdravlja u borbi za smanjenje sve većeg tereta metaboličkih bolesti koji imaju veze sa gojaznošću, kao što je dijabetes tipa 2.
“Jednostavno ograničavanje šećera u hrani, bez korišćenja zamjene, može negativno da utiče na njen ukus ili poveća želju za slatkim, što dovodi do poteškoća u izboru hrane sa niskim sadržajem šećera. Zamjena šećera zaslađivačima i pojačivačima slatkoće u prehrambenim proizvodima jedan je od najčešće korišćenih dijetetskih i prehrambenih strategije za smanjenje unosa šećera i poboljšanje nutritivnog profila komercijalne hrane i pića”, ističe Gibbons.
Novo ispitivanje održano je na University of Leeds i Istraživačkom centru za ishranu ljudi Rhône-Alpes u Francuskoj, između 2021. i 2022. Svi učesnici su bili starosti od 18 do 60 godina, sa prekomjernom težinom ili gojaznošću. Ispitivanje se sastojalo od tri dvonedjeljna perioda konzumacije, gdje su učesnici konzumirali keks sa voćnim punjenjem koji je sadržao šećer, prirodnu zamjenu za šećer Steviju ili vještački zaslađivač Neotame, razdvojen pauzom od 14 do 21 dan. Prvi i 14. dana od početka konzumiranja keksa odvijali su se u laboratoriji.
Učesnicima su nakon noći bez jela ujutru davali uzorak krvi kako bi se utvrdili osnovni nivoi glukoze, insulina i hormona koji imaju veze sa apetitom. Od njih je takođe zatraženo da ocijene svoj apetit i sklonosti prema hrani. Nakon što su konzumirali keks, od njih je zatraženo da ocijene koliko su se osjećali siti tokom nekoliko sati. Mjereni su nivoi glukoze i insulina, kao i grelin, peptid sličan glukagonu 1 i polipeptid pankreasa – hormoni koji imaju veze sa konzumiranjem hrane.
Rezultati iz dva tipa zaslađivača nisu pokazali nikakve razlike u apetitu ili endokrinim odgovorima u poređenju sa šećerom, ali su nivoi insulina izmjereni tokom dva sata nakon jela smanjeni, kao i nivoi šećera u krvi.
“Upotreba zaslađivača i pojačivača slatkoće dobila je mnogo negativne pažnje, uključujući publikacije visokog profila koje povezuju njihovu konzumaciju sa poremećenim glikemijskim odgovorom, toksikološkim oštećenjem na DNK i povećan rizik od srčanog i moždanog udara. Ovi izvještaji doprinose trenutnoj zbunjenosti u vezi sa bezbjednošću zaslađivača i pojačivača slatkoće među opštom javnošću, a posebno među ljudima koji su u riziku od metaboličkih bolesti. Naša studija pruža ključne dokaze koji podržavaju svakodnevnu upotrebu zaslađivača i pojačivača slatkoće za kontrolu tjelesne težine i šećera u krvi”, naglašava Graham Finlayson, glavni istražvač i profesor psihobiologije na Fakultetu psihologije na University of Leeds.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, kao i na X nalogu.