Zapravo, kritike UN idu na račun onih koji proizvode baterije neophodne za prelazak na električnu mobilnost.
Još prije nekoliko godina pojavili su se prvi izvještaji u vezi sa radom djece u rudnicima kobalta u DR Kongo. Vjerovali ili ne, ali ova zemlja posjeduje oko 50 odsto od ukupnih svjetskih zaliha kobalta.
UN sada tvrde da u rudnicima Južne Karange radi oko 40.000 djece u ekstremno opasnim uslovima, bez adekvatne zaštitne opreme i za veoma malo novca. U izvještaju se navodi i da su djeca izložena psihičkoj ali i fizičkoj torturi od strane “poslodavaca”.
Kao još jedan od problema koji prate rudarenje kobalta ističe se nakupljanje sumporne kiseline u napuštenim rudnicima, što dalje dovodi do zagađenja lokalnih izvorišta vode.
Kobalt se i dalje upotrebljava u velikom broju baterijskih ćelija za električne automobile, ali i razne električne uređaje. Sve je više proizvođača koji okreću leđa ovom rijetkom metalu, ili koriste razne tehnologije i pravnu zaštitu kako bi obezbjedili uslove da kobalt dolazi iz legalnih rudnika koji odgovorno posluju.
Još jedna briga UN-a jeste litijum, koji je, za sada, ključni dio baterija za električna vozila. Većina litijuma za proizvodnju baterija za električne automobile i druga prevozna sredstva dolazi iz Južne Amerike, tačnije iz Čilea. Ta zemlja dostavlja čak 58 odsto litijuma za potrebe svjetske proizvodnje baterija, prenosi autorepublika.
Rudarenje litijuma zahtijeva ogromne količine vode. UN ističe da u određenim dijelovima Čilea, čak 65 odsto dostupne lokalne vode koristi se upravo za potrebe rudnika litijuma. Prema ovom izvještaju, to dovodi do nestašice vode što dalje forsira migraciju stanovništva, osim toga takav konzumacija vode dovodi do degradacije čitavog lokalnog ekosistema.
UN navode i da su rudari u velikoj opasnosti, jer udišu litijumsku prašinu, što vrlo često dovodi do embolije u plućima.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, kao i na X nalogu.