Cilj vještačke inteligencije (AI) je izgradnja mašina koje su sposobne da izvršavaju zadatke za koje je potrebna inteligencija, kao što su rezonovanje, učenje, planiranje, rješavanje problema i percepcija.
Tokom posljednjih 60 godina AI je prerasla u multidisciplinarno polje koje uključuje informatiku, inženjering, psihologiju, filozofiju, etiku i još mnogo toga. AI je već sveprisutna u savremenom životu, na primjer, za pristup informacijama, olakšavanje društvenih interakcija (društveni mediji), upravljanje sistemima bezbjednosti, bankarstvo, saobraćaj i slično.
Praksa mentalnog zdravlja takođe ima brojne benefite od AI, tako što AI ima ogroman potencijal da redefiniše naše dijagnostikovanje i razumijevanje mentalnih oboljenja. Tako, na primjer, obrada prirodnog jezika (NLP), koja ima za cilj da nauči mašine da tumače i obrađuju čovjekov govor, nudi razne praktične upotrebe u zaštiti mentalnog zdravlja. Na primjer, NLP u kombinaciji sa mašinskim učenjem može ljudima omogućiti interakciju sa virtuelnim ljudima putem tekstualne ili glasovne komunikacije.
NLP se takođe koristi za skeniranje i semantičku analizu teksta i glasa (audio-podaci) i može se koristiti u svrhu zdravstvenog nadzora, odnosno u svrhu prevencije. Takođe, NLP se u kombinaciji sa tehnikama mašinskog učenja može koristiti za snimanje tretmana tokom liječenja i identifikovanje obrazaca ili sadržaja u tretmanu, koji su od interesa. To bi moglo biti korisno tako da se automatski identifikuju tretmani ili intervencije terapeuta, koje nisu u skladu s određenim pristupom liječenja.
Kako je to moguće identifikovati? Zamislite kako Google Translate funkcioniše... Bazični AI sistemi "Googlea" imaju sposobnost čitanja teksta na jednom jeziku i automatski rekodiraju istu poruku na drugom jeziku (npr. s engleskog na njemački jezik). Identična tehnologija, zvana duboke neuronske mreže, koristi se za registrovanje jezika koji je korišten tokom psihoterapije i za njegovo prevođenje u jednostavan terapijski kod, koji je odmah spreman za analiziranje. Na taj način se registruju različiti segmenti interakcije između klijenta i terapeuta, kao što su pozdravljanje, ćaskanje, klijentov odgovor i terapijske tehnike i strategije koje terapeut koristi. Potom, nakon svake sesije potrebno je da klijenti popune upitnike, koji se odnose na trenutnu zastupljenost određenih simptoma. To omogućava proučavanje veze između onog što se dešava u toku tretmana i naknadnog poboljšanja stanja klijenta. Ovim putem AI omogućava ne samo da se ustanovi da li je određeni tretman efikasan i da li se sprovodi pravilno, već i olakšava klijentima da ustanove koji psihoterapijski pristup im najviše odgovara.
Ovakav pristup je već uveliko u razvoju i njegova primjena se očekuje u skorijoj budućnosti. S obzirom na to da psihoterapija trenutno nije dostupna svima, cilj ovakvog načina rada je da se omogući da bilo ko može da dobije terapijski tretman, bilo kad i bilo gdje, bez obzira na to gdje se nalazi.
Ostale tekstove iz psihologije, koji su nastali u saradnji Laboratorije za eksperimentalnu psihologiju i Nezavisnih novina, možete naći na sajtu Laboratorije.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, kao i na X nalogu.
